~ el yazması ~

sona bi adım daha yaklaşıyorum.
tek istediğim huzur!
onu elde etmek için tüm çabalarım...

Anılarımı aldırdım... hükümsüzdür!!

Zaman denen kavram nekadar da çabuk geçiyor. Zamanı biraz geriye alsam neler yapıcam oda zor iş, hatta imkansız. Işınlanmakta işimi görür. Star Trek' teki gibi ışınlanamıyorumdaa off off yok ki bi Scoty ışınlasın beni sağa sola. Az zamanda çok işler yapmam lazım fakat stres seviyem tavan yapmış durumda. bi'şehir değişikli şart oldu bünyeme. Kafayı ha yedim ha yemek üzereyim hadi bakalım hayırlısı...

eskiden ben senle olmak için çırpınıp seni görmek için can atarken,
şimdi sen benle olmak için çırpınıyorsun
ben ise başka bi şehirde olmanın düşlerini kuruyorum
şimdi sen beni görmek isterken
ben konuşacak başka insanlar arıyorum
peki ne değişti de böyle bi durumdayız
senle ben aynı zamanlarda bulamıyoruz birbirimizi
yanlış zamanlarda yanlış yerlerdeyiz sanki
şimdi ben olmayacak bi hayalin peşinde sürüklenirken
birgün olacağına çok inandığım
hayalimin gerçekleşmesini bekliyorum
olduğunda evet diye bağırıcam sonunda olduu!!
hayatımda herşeyden çok istediğim şey…
o zaman herkese anlatıcam tüm olanları
kendi duygularımı
işte ozaman
ne halde oluruz bilemem
sen ben ve …

İnsanoğlu çığrından mı çıkıyor yoksa eskiden beri böyleydi de teknolojiyle birlikte daha çok gözler önüne mi seriliyor anlamış değilim.

Öldürmekte yemek içmek gibi bi ihtiyaçmışçasına hergün onlarca haber görüyorum. Çocuğunu öldüren aileler mi arasınız yoksa anne baba katili çocuklar mı daha neler neler işin en acı tarafı hepsi biz hayatımıza devam ederken olup bitiyor. Kimsenin müdahele etme şansı yok bizde sanki vizyona yeni bi film girmişçesine akşam haberlerinde izliyoruz, dehşete kapılma boyutunu çoktan geçmişçesine.

Şimdilerde hayatta herşeyin olabilirliği düşüncesi sardı dört bi yanımı. Herkesten herşey bekler moddayım. İnsanların yaptıkları davranışlarla söylediği sözler arasında anlam veremeediğim büüyk uçurumlar var. Çok iyi tanmıızn insanı bazen hiç tanıyamıyoruz(tanıyamıyorum). Bazen kendimi bile tanıyamıyorken, yaptıklarıma bi anlam veremiyorken başkalarını çok iyi tanımayı nasıl bekleyebilirim?

Zamanla insalarda ikiye ayrılacaklar otokontrol sahibi olan ve olmayanlar diye. Hayat bazen çekilmez boyutlara ulaşıyor bu çekilmezlik içinde kontrolü kaybetmemek mühim olan o ince çizgiyi aştınızmı artık önünüze kimse geçemiyor ve herşeyi yapmaya başlıyorsunuz galiba.

Bazen diyorum kendi kendime; Acaba bizde o sınırı aşıp 3. sayfaya konu olurmuyuz?